O mnie

Metryczka

  • Imię i nazwisko: Rafał Borawski
  • Rocznik: najlepszy, czyli 78 z poprzedniego stulecia
  • Zamieszały: Piaseczno w mazowieckim
  • Wykształcenie: wyższe na kierunku "Sztuki nadobne i dobra zabawa", ukończone z tytułem magistera nauk społecznych o specjalizacji: brak praktycznych kompetencji
  • Największe sukcesy życiowe:
    • zbałamucenie Szanownej Małżonki
    • posiadanie najwyższej próby potomka
  • Zatrudnienie: od lat wciąż to samo, za co jestem wdzięczny Matce Żywicielce Netii
  • Życiowe motto: Zbyt mało wiem, by być niekompetentnym

Pierwsze skojarzenie? Niereformowalny truteń, ale nieszkodliwy na szczęście, a przy okazji klasyczny pantoflarz, więc na razie trzymam go jeszcze w domu.

Ilona

Szanowna Małżonka

Protoplasta jest spoko. Dużo czasu spędza przed laptopem - gołym okiem widać, że fan nowych technologii, a przy okazji mojej skromnej osoby. Polecam.

Mateusz

Najwyższej próby potomek

Borciugner o sobie

  • W zasadzie to ludzie wołają za mną Rafał, zaś Borciugner to ksywska, którą wymyślił mój kolega na studiach, znając moje zamiłowanie do pewnego typu lektur. Z jakiś powodów się ona jednak nie przyjęła, ale szukając pomysłu na nazwę tego bloga jakoś ten przydomek cały czas za mną chodził i tak już zostało.
  • Skoro już przy latach mojej beztroskiej młodości jesteśmy, to wspomnę, iż dzieckiem będąc dużo bardziej pociągały mnie nauki humanistycznymi nazywane, choć z tymi bardziej ścisłymi problemu raczej nie miewałem, wszak maturę i egzaminy na studia z dobrym skutkiem pisałem z matematyki właśnie. Na szczęście z czasem mi przeszło, choć z tego okresu błędów i wypaczeń została mi łatwość pisania, co postanowiłem wykorzystać na potrzeby tego bloga.
  • Obecnie dużo bardziej niż wynurzenia tego czy innego myślicila zajmują mnie nowe technologie, co widać chociażby na załączonym obrazku, gdzie mamy piszącego te słowa tulącego w trakcie snu swojego ukochanego laptopa. Myślę, że to dość dobrze wyjaśnia wybór tematyki poruszanej na tej stronie.
  • Zawodowo czuję się spełniony jednak w tym złym sensie tego słowa, czyli żyję w poczuciu, że osiągnęłem sufit mojej korporacyjnej kariery, gdyż nie mam już sił oraz ambicji, by piąć się po kolejnych jej szczeblach. Na szczęście z nawiązką rekompensuje mi to życie rodzinne, ponieważ jestem dumnym posiadaczem cudownej żony i fantastycznego synka.

Masz pytanie lub potrzebujesz pomocy?

Nie obiecuję, że każdemu wyzwaniu podołam, ale na pewno się nad nim pochylę

Napisz do mnie